Het sprookje van de houthakker

Een houthakker was, zoals gebruikelijk, ’s avonds laat hout aan het hakken in het bos. Hij moest wel, want hij was kostwinner en de prijs van hout was laag. Er moest dus per dag veel hout gehakt worden. Gelukkig was het een sterke man, die goed kon werken. En als hij van zeven uur ’s ochtends tot elf, twaalf uur ’s avonds werkte, verdiende hij genoeg om zijn gezin te onderhouden.

Op een dag kwam er een reiziger langs. Hij bleef een tijdje vol bewondering en interesse naar de noeste arbeid van de houthakker staan kijken. Toen deze even een korte pauze nam, sprak de reiziger hem aan: “De houthakkers die ik tot nu toe tegenkwam op mijn reis, werkten overdag. Waarom hakt u nu juist ’s avonds hout?” “O,” zei de houthakker “ik werk ook overdag, hoor. Maar ziet u, de prijs van het hout is laag en ik heb een gezin te onderhouden. Dus ik werk ’s avonds door.” Verbaasd vroeg de reiziger: “Ik zie dat uw bijl bot is. Zou u niet veel meer hout kunnen hakken als u uw bijl laat slijpen?” Daarop zei de houthakker: “Dat is op zich wel een idee, maar ik zou niet weten waar ik de tijd vandaan moet halen om hem te laten slijpen!”

Toen vervolgde de reiziger zijn weg maar, zich verbazend over hoe iemand zó druk kan zijn met de waan van de dag, dat hij de belangrijke voorwaarden om zijn doel te bereiken kan vergeten.

Scroll naar boven